పర్సనల్ జోన్ లోకి ప్రవేశం లేదు

ప్రతీ మనిషికీ ఓ పర్సనల్ జోన్ ఉంటుంది. దాన్ని చేధించి వారి అంతరంగానికి సమీపంగా చేరుకోవడం చాలా కష్టమనే చెప్పాలి. తల్లిదండ్రులు, భార్య, భర్త, పిల్లలు, తోబుట్టువులు, స్నేహితులు ఎవరూ ఒక స్థాయికి మించి ఆ మనిషి యొక్క పర్సనల్ జోన్ లోకి ప్రవేశించలేరు. కానీ కొన్ని మానవ సంబంధాల్లో అవతలి వ్యక్తిపై ఉన్న ప్రేమ, సాన్నిహిత్యం కొద్దీ వారి అంతరంగ ప్రపంచంలోకి చొరబడి వారిని పూర్తిగా వశం చేసుకోవాలనే ప్రయత్నాలు జరుగుతుంటాయి. పిల్లల పట్ల తాము కనబరుస్తున్న ప్రేమ, బాధ్యతలను ఆసరాగా చేసుకుని తామే వారు, వారే తాము అన్నంతగా వారితో జీవితాన్ని పెనవేసుకుపోయిన తల్లిదండ్రులు వారి అన్ని బాగోగులనూ చూడాలన్న తాపత్రయంతో సదరు పిల్లల యొక్క పర్సనల్ జోన్ లోకీ ప్రవేశించి దిశానిర్దేశాలు చెయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తుంటారు. ఒక స్థాయికి మించి ఎవరి జోక్యం స్వాగతించకపోవడం మానవ సహజనైజం. అందుకే తల్లిదండ్రుల మితిమీరిన జోక్యాన్నీ పిల్లలు "నా సంగతి నాకు తెలుసు కదా. అన్నీ నువ్వే చెయ్యాలనుకుంటావు." వంటి మాటలతో తిరస్కరించడం కన్పిస్తూ ఉంటుంది. అలాగే భార్యాభర్తల మధ్య కూడా ఇదే మాదిరి సంఘర్షణ చోటుచేసుకుంటూ ఉంటుంది. పెళ్లయిన తర్వాత తన భార్య, తన భర్త పూర్తిగా తన స్వంతం, అన్నీ తనకు తెలిసి జరగాలి, లేదా తాను తెలుసుకోవాలి, లేదా తాను వారి ప్రతీ కదలికను దిశానిర్దేశం చెయ్యాలి వంటి స్వార్థంతో కూడిన అపరిమితమైన ప్రేమ కావచ్చు, లేదా స్వార్థమే కావచ్చు దంపతుల్లో కన్పిస్తుంటుంది. కొందరైతే ప్రేమ పేరుని అడ్డుగా పెట్టుకుని జీవిత భాగస్వామి పర్సనల్ జోన్ లోకి ప్రవేశించి అన్నీ తామే అవ్వాలన్న కోరికతో భాగస్వామి మనసుని విరిచేవారూ కన్పిస్తూ ఉంటారు. ఇలా చెప్పుకోవాలంటే జీవితంలోని వివిధ దశల్లో తమదైన వ్యక్తిత్వంలోకి ఎవరినీ చొరబడకుండా రక్షించుకోవడానికి మనుషులు చేసే తిరస్కరణలు, తద్వారా గాయపడే అహాలు, తద్వారా బంధాల మధ్య ఏర్పడే అగాధాలు.. ఇదో నిరంతర ప్రక్రియ. కాకపోతే ఎంత ఆత్మీయులైనా, మన వద్ద ఎంత ప్రేమ ఉన్నా వారి మనసులోకి మనం కొంతవరకే చొచ్చుకుపోగలం, అంతకుమించి సమీపంగా వెళ్లాలనుకుంటే నిరాశే మిగులుతుంది అనే ప్రజ్ఞ కలిగి ఉంటే మనుషుల మధ్య అపార్థాలకు తావుండదు.